XX rocznica śmierci Edwarda Jancarza

11 stycznia 1992 roku za sprawą ciosów nożem zadanych przez drugą żonę, odszedł Edward Jancarz - medalista mistrzostw Polski, mistrzostw świata i człowiek, którego imię nosi stadion przy ulicy Śląskiej.

Jak pisze Marek Nowak na stronie Stali: Edward Jancarz urodził się 20 sierpnia 1946 roku w Gorzowie, z którym to miastem był związany przez całą karierę w Polsce. Swoją przygodę ze sportem żużlowym rozpoczął w połowie lat sześćdziesiątych. Jego pierwszym trenerem był Kazimierz Wiśniewski, były zawodnik gorzowskiego klubu, następnie trafił pod opiekę Edmunda Migosia (któremu kontuzja nogi przerwała karierę w 1971 roku).

W rozgrywkach rangi mistrzostw świata Edward Jancarz zdobywał medale we wszystkich kategoriach. Już w trzecim roku startów na żużlowych torach (1968), jakże udanie zadebiutował w finale IMŚ. W szczęśliwym dla Polaków Goeteborgu, powtórzył wyczyn Antoniego Woryny z roku 1966. W biegu barażowym nie dał mu rady reprezentant Związku Radzieckiego - Gienadyj Kurylenko i Jancarz stanął na najniższym stopniu podium, za wspaniałą dwójką nowozelandczyków: Mauger - Briggs. W kolejnych dziewięciu finałach, w których uczestniczył, nie powtórzył jednak już tego sukcesu. Jako jedyny Polak uczestniczył w jedynym (nie licząc turniejów z cyklu GP) finale IMŚ rozegranym poza Europa. Miało to miejsce w Los Angeles, w 1982 roku. Jak się okazało, był to jednocześnie jego ostatni start w finale tych rozgrywek.