Wernisaż wystawy Izabeli Chamczyk 27.04.2013 godz. 17.00

Galeria Sztuki Najnowszej Miejski Ośrodek Sztuki w Gorzowie zapraszają na wernisaż wystawy Izabeli Chamczyk „ Wojna Dwunastomiesięczna.
Walka o sens"

27.04.2013 (sobota)
godz. 17:00

Podczas wernisażu odbędzie się performance Izabeli Chamczyk, a o godz. 18.00 zapraszamy na spotkanie z artystką.

Wystawa czynna do 2.06.2013

Wojna dwunastomiesięczna rozpoczęta!
Dwanaście wystaw w dwanaście miesięcy w dwunastu galeriach w różnych miastach. Niemożliwe? Nie dla Izabeli Chamczyk. Artystka rozpoczyna kolejne działanie na granicy sztuki
i rewolucji, banału i ekstremum, kiczu i przemocy. Po co wypowiadać wojnę? I komu?
Po co używać wielkich słów, a te słowa zapisywać wielkimi literami? Jaki sens ma walka i o co warto ją wytoczyć? Izabela Chamczyk swoimi działaniami zadaje wiele pytań i nie obiecuje na nie odpowiedzieć. Być może w świecie sztuki można więcej, ale zrealizowanie dwunastu wystaw w dwanaście miesięcy, w różnych miastach jest niemożliwe w sensie fizycznym, instytucjonalnym i artystycznym. Izabela Chamczyk wypowiedziała jednak wojnę zarówno sobie, jak i ograniczającym schematom rynku sztuki, po to by walczyć o malarstwo, o artystów i o sztukę pojmowaną jako realizowanie rzeczy niemożliwych. Jak mówi sama Chamczyk, głównym wrogiem w tej wojnie są ograniczenia: zarówno te związane z instytucjonalnym i formalnym funkcjonowaniem środowiska artystycznego, jak i ograniczenia umysłu, czy wyobraźni. Wojna wypowiedziana przez Izabelę Chamczyk nie jest wojną ze sztuką, ale o sztukę. Izabeli szczególnie zależy na malarstwie. Chamczyk pragnie połączyć malarstwo z performansem i filmem, aby w ten sposób je ożywić. Podczas najbliższych wystaw będzie realizowała to na dwa sposoby: poprzez tworzenie żywych portretów – połączenia malarstwa abstrakcyjnego oraz projekcji video oraz poprzez unicestwianie swoich dotychczasowych obrazów, które będą zalewane magmą farby podczas trwania wystawy. Połączenie różnych dziedzin sztuki w tym przypadku ma na celu nie tylko ponowne zdefiniowanie malarstwa, ale wręcz nowej tendencji w sztuce. Działanie Izabeli Chamczyk to również przekroczenie granicy w niej samej i jej dotychczasowych działaniach artystycznych – uśmiercanie swoich dotychczasowych obrazów jest tego najbardziej jaskrawym przykładem. Jak sama twierdzi, nie wie, co stanie się po tych dwunastu miesiącach.
Jeśli jednak w niej lub w otoczeniu nastąpi jakakolwiek zmiana, wojna zostanie wygrana.
Monika Olszewska

Izabeli Chamczyk WALKA O SENS

Izabela Chamczyk należy do artystek młodego pokolenia, która w jednym projekcie nazwanym WOJNA DWUNASTOMIESIĘCZNA zogniskowała osobiste doświadczenia, przemyślenia i praktykę twórczą. Epizod czwarty prezentowany w Galerii Sztuki Najnowszej to WALKA O SENS.

Świadomie zastosowane przez Chamczyk najistotniejszych kryteriów sztuki wartościowej, to jest zbioru ciekawych elementów egzystencjalnych związanych ze środowiskiem artystycznym wyrażonych w idei sztuki krytycznej oraz zastosowanie hybrydyzacji formy poszczególnych artefaktów i na koniec popularyzacja idei na 12 prezentacjach autorskich w kraju, jest doskonałym przykładem na budowanie kariery artystycznej, jakkolwiek nie da się do końca przewidzieć oczekiwanego przez artystkę sukcesu finansowego.
Można by powiedzieć, że treścią projektu "Walki o sens" jest problem FRUSTRACJI inteligentnej artystki nie mogącej doczekać się sukcesu. Oczywiście problem ten dotyczy wszystkich artystów, tak muzyków, piosenkarzy, aktorów jak i artystów wizualnych również z dyscyplin tradycyjnych. Jest to zjawisko powszechne w życiu ale... bodaj po raz pierwszy poruszany jako idea w sztuce wizualnej.

Projekt płynący z autentycznych stresów jest grą z zastosowaniem nomenklatury wojennej i akcesoriów wojskowych, pozwalających na ujawnianie kolejnych problemów związanych z aktywnością twórczą.

W "Walce o sens" artystka porusza dwa podstawowe problemy egzystencjalne: pierwszy to sensu życia i tworzenia (dla kogo? Komu jest moja sztuka potrzebna?) i problem drugi podaży i popytu w nieprzewidywalnym świecie artbusinessu.
Desperacja z jaką Izabela podejmuje "walkę" jest walką z samą sobą i podkreśla powagę autentycznego, osobistego problemu. Jest autoterapią na publicznym forum.