Kolejne samobójstwo w Gorzowie

Tragedia przy ul. Gwiaździstej w Gorzowie. Wczoraj po godzinie 12.00 z dziesiątego piętra jednego z bloków spadła 68-letnia kobieta. Zginęła na miejscu. Według policji kobieta najprawdopodobniej targnęła się na swoje życie.

Na miejscu zdarzenia obok mundurowych pracuje także prokurator. Śledczy badają ślady i przesłuchują świadków. Choć wersja o samobójstwie jest najbardziej prawdopodobna, to śledczy sprawdzają, co było przyczyną tragedii i czy w całym zdarzeniu nie brały udziału osoby trzecie.

Z informacji policji wynika, że 68-letnia kobieta mieszkała samotnie.

źródło: RadioGorzów.FM

Sytuacja, w której dochodzi do samobójstwa jest trudna do określenia, zazwyczaj składa się na to szereg czynników natury psychologicznej bądź społecznej. Sytuacja ta ma cechy pewnych syndromatycznych zachowań autodestrukcyjnych.

Związek samobójstwa z zaburzeniami psychicznymi jest trudny do ustalenia. Według KGP w roku 2010 jedynie w 14% (765 na 5.456 przypadków zamachów, w tym 4087 samobójstw dokonanych) udało się potwierdzić ""chorobę psychiczną"" (według terminologii KGP), jako przyczynę zamachu samobójczego. Pomimo, że liczba rozpoznawanych zaburzeń depresyjnych wzrosła w Polsce 10-krotnie w ciągu ostatnich 18 lat, liczba samobójstw uległa jedynie niewielkim zmianom[2].Próba popełnienia samobójstwa może być poprzedzona zespołem subdepresyjnym. Wiąże się to z zachowaniem pewnej zdolności do działań ruchowych. Nie wszystkie rodzaje depresji wiążą się jednak z chęcią popełnienia samobójstwa. Samobójstwo popełnia się zazwyczaj pod wpływem impulsu w pierwszej, ostrej fazie depresji albo po przejściu w fazę utajoną.

Samobójstwa popełniane w pierwszej fazie depresji pourazowej charakteryzują się zwykle brakiem planowania i są często nieskuteczne. Są to zwykle poważne próby samobójcze i nie wiążą się z próbami zwrócenia na siebie uwagi. Samobójstwa te są zazwyczaj popełnianie w przeciągu kilku tygodni po doznanym urazie psychicznym, spowodowanym zwykle przez jakieś traumatyczne przeżycie, np. wypadek, utratę zdrowia, pracy, domu, bliskiej osoby.

Inny zupełnie charakter mają samobójstwa popełnianie przez osoby w stanie manii. Stan ten cechuje się silnym, wewnętrznym odrzucaniem negatywnych uczuć, wynikających często z niemożności poradzenia sobie ze skutkami pierwotnej depresji reaktywnej. Dotyczy to zwłaszcza osób, które czują się współwinne zdarzeń, które wywołały u nich uraz psychiczny, np. utrata bliskich w wypadku samochodowym, który się samemu spowodowało. Osoby z utajoną depresją zachowują się zupełnie normalnie i mogą nawet wyglądać na zadowolone z życia. Jednocześnie odczuwają bardzo silną nienawiść do siebie samych. Osoby takie planują starannie akt samobójstwa (jego czas, miejsce i sposób). Bardzo często po pierwszym nieudanym akcie udają pełen powrót do zdrowia psychicznego, po czym, w najmniej oczekiwanym przez innych momencie, dokonują drugiej próby samobójczej. Depresja jest prawdopodobnie przyczyną ponad połowy wszystkich ""skutecznych"" samobójstw.

Paradoksalnie, depresja przewlekła, występująca czasami po niezaleczonym pierwszym etapie depresji reaktywnej, lub częściej w wyniku depresji środowiskowej rozwijającej się powoli, wbrew rozpowszechnionym poglądom, rzadko prowadzi do faktycznych aktów samobójstwa, choć towarzyszą jej zwykle silne myśli samobójcze i czasami pozorowane, skazane od razu na niepowodzenie próby samobójcze, nastawione raczej na zwrócenie na siebie uwagi otoczenia.

Prowadzone liczne badania wskazują, że zarówno udane jak i nieudane zamachy samobójcze podejmują jednostki wykazujące różnego rodzaju trwałe lub przejściowe zaburzenia osobowości. Zwraca się szczególnie uwagę na tzw. adolescencyjne zachowania samobójcze, które wiążą się z przejściowymi zaburzeniami osobowości wynikającymi z psychicznego i fizycznego rozwoju jednostki.

W literaturze psychologicznej dotyczącej samobójstw za najwartościowsze kryterium podziału aktów samobójczych przyjmuje się intencję zadania sobie śmierci. Dorpat i Boswell (1963) na podstawie tego kryterium wyodrębniają:

gesty samobójcze, groźby, demonstracyjne zachowanie o niewielkim zagrożeniu śmiercią;
próby samobójcze ambiwalentne, kiedy szansa tragicznego zakończenia jest prawdopodobna;
""potencjalnie śmiertelne"" próby, w których szansa przeżycia jest mało prawdopodobna.

Rocznie na świecie w wyniku samobójstwa umiera około miliona osób, a podejmowanych jest 10 - 20 milionów prób samobójczych. Dla przykładu, liczba rocznie popełnianych samobójstw przedstawia się następująco: Chiny około 250 000, Rosja 60 000, USA 30 000, Japonia 30 000. Najwyższe wskaźniki samobójstw mają kraje dawnego bloku wschodniego, najniższe kraje Ameryki Łacińskiej.