Fotograficzne inspiracje Kurłowicza w Lamusie 13.03.2014, godz. 19.00

W czwartek 13 marca w Kamienicy Artystycznej Lamus o godzinie 19.00 odbędzie się wernisaż wystawy fotografii Krzysztofa Kurłowicza pt. "Rozstrojenie". Prace będzie można oglądać do 11 kwietnia 2014 roku

Krzysztof Kurłowicz - ur. 1970. W roku 1999 uzyskał dyplom tłumacza akademickiego na Wydziale Filologicznym Universität Leipzig (Niemcy). W swej twórczości posługuje się różnymi technikami fotograficznymi. Zajmuje się wieloma tematami, m.in. przestrzenią miejską, cielesnością, pejzażem. W 2007 roku na zaproszenie Stowarzyszenia Fotografów Dolnej Austrii FLUSS poprowadził w Wolkersdorfie (Austria) artystyczne warsztaty „Zur Person”. W obszarze jego zainteresowań znajduje się głównie człowiek, jego ciało jako przestrzeń mediacji między światem zewnętrznym, a wewnętrznym oraz problemy z własną identyfikacją i tożsamością. Dotychczas powstały cykle: „Lipsk 1996 – Łódź 2006” oraz „Poznań-Budapeszt. 1956 – dzisiaj", „Tatuaż-ciało”, „Zmagania”, „Ersatz”, „Marzenia”, „Rozstrojenie”, „Home Edition”. Artysta miał wystawy w kraju i zagranicą.

„Rozstrojenie”, to cykl prac fotograficznych oraz projekcja wideo o tym samym tytule. Całość wpisuje się w poetykę dotychczasowych tytułów składających się na dorobek twórczy fotografa. Obok widocznego wcześniej u Kurłowicza zainteresowania anatomią ciała, w pracach z cyklu „Rozstrojenie” pojawia się rosnąca fascynacja sylwetkami sięgającymi początków historii fotografii. Drugim poddawanym przez artystę analizie obszarem są relacje między kinem, a fotografią. Obiektyw Kurłowicza chwyta momenty przechodzenia z jednej dziedziny w drugą, uznając je za tak samo ważne elementy reprezentacji fotograficznej jak relacje światła i cienia. W jego nowych pracach pojawia się fotograficznie zapośredniczony obraz kina, sekwencyjne ujęcia, stanowiące aluzję do klatki filmowej oraz czasowości obrazu. Trzecim charakterystycznym elementem cyklu jest nawiązanie do typu narracji wizualnej właściwej dla komiksów. Artysta dokonuje manipulacji układem obrazów uzyskiwanych za pomocą aparatu, wprowadzając w ich kompozycję wewnętrzne ramowanie. Zastosowanie podziałów w obrębie kadru prowadzi do wypracowania dwóch strategii: włączenia kilku zdjęć w obszar jednej kompozycji oraz formalnych rozwiązań „rozstrajających” przedstawienie w obrębie poszczególnego ujęcia.

W kontekście poprzednich dokonań Kurłowicza, prace z tego cyklu odsłaniają paradoks znamionujący całą jego twórczość – skłonność do pedantycznego porządku, przewijającego się w sposobie organizacji fotograficznego kadru.